Το διεθνώς αναγνωρισμένο θεατρικό έργο Νύχτες στη Ρώμη. Τενν και Άννα, του αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Φράνκο Ντ’ Αλεσσάντρο, και σε μετάφραση της Χλόης Βερίτη, εμβαθύνει στην ταραχώδη ζωή των θρύλων της θεατρικής σκηνής και της κινηματογραφικής οθόνης, της Άννα Μανιάνι και του Τεννεσί Ουίλιαμς. Το έργο είναι τοποθετημένο στη μαγευτική πόλη της Ρώμης, μιας Ρώμης που παραπέμπει στη φελινική La Dolce Vita (1959), και την ιστορία αφηγείται ο Τεννεσί μέσα από τη δική του οπτική.
Ο συγγραφέας καταγράφει την ιδιαίτερη εικοσιπεντάχρονη φιλία του σπουδαίου αμερικανού θεατρικού συγγραφέα και της οσκαρικής ιταλίδας ηθοποιού, από την πρώτη γνωριμία τους μέχρι τον θάνατο της Μανιάνι. Με αναμνήσεις που στοιχειώνουν, εμβαθύνει σ’ αυτήν τη ξεχωριστή φιλία και τη σημαντική τέχνη που αυτή δημιούργησε μέσα από το αμοιβαίο πάθος του Τεννεσί και της Άννα για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Οι δυο τους εξερευνούν μεγάλες αλήθειες για τη φύση της έμπνευσης και την ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση. Την ίδια ώρα ο καθένας τους πολεμά με τους δικούς του δαίμονες, πραγματικούς και φανταστικούς, καθώς βαδίζουν τον δαιδαλώδη δρόμο προς τη φήμη από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Ρώμη. Ο Τενν και η Άννα ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλον με ωμή ειλικρίνεια, αλλά και με την απελπισία της κοινής συγκρουσιακής τους ανάγκης: από τη μια να αγαπηθούν κι από την άλλη να καταφέρουν να αποδεχτούν την αγάπη.
Αίτηση άδειας χρήσης παραστασιακών δικαιωμάτων
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΤΕΝΝ
ΑΝΝΑ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΑΝΝΑ
Έλεγαν: Κοιτάξτε, κοιτάξτε την αδερφή του Ρώμου και του Ρωμύλου! Δείτε το μπάσταρδο! Λύκαινα είναι! Ε ούνα λούπα! Το λάτρευα αυτό! Πίστευα πως ήμουν τόσο ξεχωριστή! Κατάφερα να ξεχάσω όλα όσα είχαν συμβεί, κατάφερα να επινοήσω μια νέα ζωή. Δημιούργησα τον εαυτό μου από το τίποτα, ακούς; Από το τίποτα! Αυτό λέγεται τσαγανό, καρδιά μου, κοράτζιο! Είναι μια φωτιά που λυσσομανά μέσα στην
καρδιά! Όταν το ’χεις αυτό, κανείς δεν μπορεί να σου το πάρει! Γιατί το θάρρος ανεβαίνει, σαν τη ζέση, σαν τη φωτιά… πηγαίνει προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω! Πάνω! Ανεβαίνει μέσα από το αίμα, μέσα από τις φλέβες και σε πηγαίνει κατευθείαν στην κορφή. Αυτό θέλω να δώσω στον γιο μου, το μόνο πράγμα που μου ανήκε από πάντα: το θάρρος. Και αυτό που ήθελα από πάντα: ένα πραγματικό σπιτικό. Με συγχωρείς, μιλώ πάρα πολύ… σκούζα…
Anna Magnani (1908-1973)
ΤΕΝΝ
Λες και πέθαναν τα πάντα μαζί με τον Φράνκι! Ξέρεις… έδινα την καρδιά μου στα έργα μου, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν την έδωσα ποτέ στον Φρανκ. Ήμουν αφοσιωμένος και πιστός μόνο στα έργα μου. Στην Μπλανς και τη Σεραφίνα, στον Μπρικ και τον Τομ, στη Λώρα και την Άλμα, στη Μάγκι και τη Λαίδη και τη Φλόρα… Αγαπούσα, πίστευα, είχα εμπιστοσύνη… κάθε κομμάτι της ψυχής μου βρίσκεται μέσα σ’ εκείνα τα έργα! Κι αυτό είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνει κανένας! Ολόκληρη η ύπαρξή μου… είναι… λέξεις. Και αυτές οι λέξεις είναι το μόνο πράγμα που μου ανήκει πραγματικά… το μόνο που πραγματικά έχει αξία.
Tennessee Williams (1911-1983)